در دنیای امروز،دنیایی که پر از مادیات شده و مدرنیته کاری با انسان کرده است که انسان هر روز و هر روز از واژه های حقیقی دورتر و دورتر شده و گاهی هم حتی به دلیل ترس از آنها این واژگان را تکذیب و خط کتمان بر رویشان میکشد ولی همه و همه به یک اصل چه بخواهند و چه نخواهند...چه بترسند و چه نترسند...چه موحد و اهل شریعت الهی و چه مشرک و کافر و مارکسیسم باشند به یک اصل همه معتقد شده اند که روزی باید از این دنیا رخت بست.شتری که برایش اصلاً مهم نیست که تو پول و ثروت داری یا نه...تو قدرت داری یا نه...تو معصومی یا گناه کار ترین...تو دانشمندی یا بی سواد ترین...تو محبوب ترینی یا منفرترین...تو هرکسی که بخواهی باشی با هر ویژگی ات باید روزی حیاتت را از روی زمین برچینی یا درست تر بگویم برمیچینند...
خب صد در صد پس روانشناسان امروزی(بهتر است بگویم انسان شناسان غربنگر کسانی که برای انسان یک بعد جسم را بیش نمیدانند و نهایتاً خیلی منت گذارند و بگویند که روانی دارد و بعد آن را هم به واسطه ضمیر ناخودآگاه بازهم به دنیا وصل میکنند)میگویند باید با آن کنار آمد و اصلاً فکرش را هم نکنید چون باعث افسردگی و خمودی انسان میشود.
ولی باید توجه کرد که بله دیدگاه مادی به دنیا و انسان؛دیدگاهی که خداوند شاید در آن متاسفانه فقط در حد یک تفکر مانده است و گاهی انسان خود را به آنچنان حدی میرساند که این حقیقت اظهر من الشمس را فقط وسیله جلوگیری از خطا ها میکند و اساساً وجود حقیقی چنین حقی را یک قرارداد ما بین انسانها میداند.
ولی وقتی که به دیدگاه تفکرات اسلامی میرسیم میفهمیم که نه...در اسلام واقعی خبرهای دیگری است.خبرهایی که خبر مرگ نتنها انسان را خمود و فسرده نمیکند بله به او انگیزه و شادابی و هیجانی میدهد که تا آخرین لحظه عمرش از پا نایستد و هرلحظه به فکر کار و تلاش باشد حتی در موقع استراحت و تفریحش.اصلاً باید گفت که استراحت و تفریح میکند تا جانی دوباره بگیرد برای کار و تلاش.
اسلام به سه اصل بسیار توصیه میکند سه اصلی که اگر باشد همان جهان آرمانی خواستگاه ازلی ابدی بشریت است میسر و سهل میشو و آن ها:
1-حقیقتی واقعی وجودی خداوند جل جلاله و امور غیبی(قدیما مافوق الطبیعه و جدیداً متافیزیک)
2-حقیقتی واقعی مرگ و جهانی پس این دنیا
3-انسانیت(به عنوان خلیفة الله فی الارض و نه به عنوان حیوانی ناطق از نسل میمون ها)و عمل صالح
اگر به این سه اصل توجه کنیم میفهمیم که مرگ نتنها پایان نیست بلکه شروعی زندگی است که ما در این دنیا ساخته ایم.که بله این دنیا مزرعه آخرت ماست.و نکته ای بسیار درخشان که عمر و نعمت زندگی بزرگترین گوهری است که خداوند بعد از ذات انسانیت به هر انسانی عطا شده است و در یوم الحساب که دیر است در شب مرگ و خاکسپاری که اصطلاح شب اول قبر در اسلام است از این نعمت والا و نعمات دیگر پرسش خواهد شد و ما باید جوابگو باشیم.پس هرکس به اندازه نعمتش بازخواست میشود.
اگر این سه اصل بالا را نگاهی دوباره باندازیم میفهمیم که گویی این سه اصل در حقیقت یک اصل بیشتر نیست و آن اصل وجودی خداوند است که دو اصل دیگر نتیجه از این اصل است.
به سه جمله زیر توجه فرمایید:
سوگند به اين زمان، (1)
كه آدمى در خسران است. (2)
مگر آنها كه ايمان آوردند و كارهاى شايسته(عمل صالح) كردند و يكديگر را به حق سفارش كردند و يكديگر را به صبر سفارش كردند. (3)
واقعاً بی انصافی است که این سه جمله الهی را آیه و نشانه ای از او نپنداریم.
سوره مبارکه«العصر» که خداوند به زمان و عصر سوگند یاد میکند و در آیه دوم به انسان به قطعیت میفرماید که در ضرر است مگر عمل صالح انجام دهد و دیگران را به حق و صبر دعوت کند.
نظرات شما عزیزان:
|
وقتی که مرگ رمز پیروزی میشود...(1)
نويسنده: 
